Printer-Friendly PDF Versions A4 (210 x 297mm) | US Letter (8-1/2 x 11) Download Adobe Acrobat Reader

درک کتاب‌مقدّس

---

برای بسیاری از مردم کتاب‌مقدّس کتاب دشواری است. آنها با نیات خوبی شروع می‌کنند امّا خیلی زود از مطالعه دست برمی‌دارند چون نمی‌فهمند چه می‌خوانند. واقعاً جای تأسف دارد، چون (1) کتاب‌مقدّس کلام خدای نامحدود است که این جهان و هر چیزی را که در آن است آفرید، و اراده‌اش را در این خصوص آشکار ساخت که ما چطور باید زندگی کنیم، و (2) کلام خدا نیروی نجات‌بخشی است که او آن را در زندگی افرادی که تصمیم گرفته است آنها را نجات بدهد اعمال می‌کند – هیچ کس نمی‌تواند بدون کلام خدا نجات بیابد.

خدا، از سر رحمت خود، به ما نشان می‌دهد که چطور باید آیات کتاب‌مقدّس را تفسیر کنیم تا شاید بفهمیم او به ما چه می‌فرماید. اکنون حرف خودِ خدا به ما در این مورد را بررسی خواهیم کرد که کتاب‌مقدّس چطور باید درک شود.

کتاب‌مقدّس به تنهایی، و تماماً، کلام مکشوف خدا است:

دوّم تیموتاؤس 3: 16 تمامی کتب از الهام خداست [به صورت تحت‌اللفظی "از نفَس خدا است"] و بجهت تعلیم و تنبیه و اصلاح و تربیت در عدالت مفید است،

دوّم پطرس 1: 21 زیرا که نبوّت به ارادۀ انسان هرگز آورده نشد، بلکه مردمان به روح‌القدس مجذوب شده، از جانب خدا سخن گفتند.

اوّل تسالونیکیان 2: 13 و از این جهت ما نیز دائماً خدا را شکر می‌کنیم که چون کلام خدا را که از ما شنیده بودید یافتید، آن را کلام انسانی نپذیرفتید، بلکه چنانکه فی‌الحقیقه است، کلام خدا که در شما که ایماندار هستید عمل می‌کند.

مکاشفۀ 22: 18 زیرا هر کس را که کلام نبوّت این کتاب را بشنود، شهادت می‌دهم که اگر کسی بر آنها بیفزاید، خدا بلایای مکتوب در این کتاب را بر وی خواهد افزود.

♦ چون کتاب‌مقدّس با تمام کتاب‌های دیگر فرق می‌کند (انسان‌ها آن را ننوشتند بلکه خدای نامحدود آن را نوشت)، باید فقط به خدا چشم داشته باشیم تا ما را هدایت کند که چطور کتاب‌مقدّس را مطالعه کرده و آن را درک کنیم. کتاب‌مقدّس باید تنها مرجع ما باشد. ما نمی‌توانیم از افکار پوچ ذهن آلوده به گناه خودمان استفاده کنیم تا قوانین تفسیر کتاب‌مقدّس را شکل بدهیم.

هر کلمۀ کتاب‌مقدّس، هر حرف دست‌نوشته‌های اصلی، کامل و درست است:

کتاب امثال سلیمان نبی 30: 5 تمامی کلمات خدا مصفّی است. او به جهت متوکّلان خود سپر است.

مزمور 12: 6 کلام خداوند کلام طاهر است، نقرۀ مصفّای در قال زمین که هفت مرتبه پاک شده است.

مزمور 119: 160 جمله کلام تو راستی است و تمامی داوری عدالتِ تو تا ابدالآباد است.

مکاشفۀ 21: 5 … و گفت: "بنویس، زیرا که این کلام امین و راست است."

متی 5: 18 زیرا هر آینه به شما می‌گویم، تا آسمان و زمین زایل نشود، همزه یا نقطه‌ای از تورات هرگز زایل نخواهد شد تا همه واقع شود.

رومیان 3: 4 حاشا! بلکه خدا راستگو باشد و هر انسان دروغگو،…

♦ چون این کلمات درست و کامل است، هیچ اشتباه یا تناقضی نمی‌تواند در کتاب‌مقدّس وجود داشته باشد. در نتیجه، اگر متونی را بیابیم که ظاهراً با هم در تناقض هستند، می‌توانیم بفهمیم که یکی از آن متون را درست درک نمی‌کنیم. خدا اغلب اوقات از این تناقضات واضح استفاده می‌کند تا توجه ما را به سمت یکی از تعالیم مهم کتاب‌مقدّس جلب کند، که ما را مجبور می‌کند با دقت بیشتری به مطالعه بپردازیم.

کتاب‌مقدّس قوّت خدا برای نجات است:

رومیان 1: 16 زیرا که از انجیل مسیح عار ندارم چونکه قوّت خداست، برای نجات هر کس که ایمان آورَد، اوّل یهود و پس یونانی.

رومیان 10: 17 لهذا ایمان از شنیدن است و شنیدن از کلام خدا.

♦ هیچ کتابی در جهان وجود ندارد که از کتاب‌مقدّس مهم‌تر باشد. خدا هیچ کس را فارغ از قوّت کلام خود نجات نخواهد داد. این مسئله یکی از مهم‌ترین مسائل برای تمام انسان‌ها است.

ما فقط در صورتی می‌توانیم کتاب‌مقدّس را درک کنیم که خدای روح‌القدس چشمان (روحانی) ما و ذهن ما و دل ما را باز کند تا ما را به درک کلام بی‌نهایت خدا نائل سازد:

اوّل قرنتیان 2: 14 امّا انسان نفسانی امور روح خدا را نمی‌پذیرد زیرا حکم نزد او جهالت است و آنها را نمی‌تواند فهمید زیرا حکم آنها از روح می‌شود.

ایّوب 32: 8 لیکن در انسان روحی هست، و نفخۀ قادر مطلق، ایشان را فطانت می‌بخشد.

لوقا 24: 45 و در آن وقت (مسیح) ذهن ایشان را روشن کرد تا کتب را بفهمند.

مزمور 119: 18 چشمان مرا بگشا تا از شریعت تو چیزهای عجیب ببینم.

♦ ما باید فروتنانه و همراه با دعا کتاب‌مقدّس را مطالعه کنیم، و از خدا درخواست کنیم چشمان روحانی ما را باز کند و به ما اجازه بدهد کلام او را درک کنیم.

کتاب‌مقدّس توضیح می‌دهد که ما باید آیات کتاب‌مقدّس را با آیات کتاب‌مقدّس (روحانی‌ها را با روحانی‌ها) مقایسه کنیم تا کتاب‌مقدّس را درک کنیم:

اوّل قرنتیان 2: 13 که آنها را نیز بیان می‌کنیم نه به سخنان آموخته شدۀ از حکمت انسان، بلکه به آنچه روح‌القدس می‌آموزد و روحانیها را با روحانیها جمع می‌نماییم.

یوحنّا 6: 63ب … کلامی که من به شما می‌گویم، روح و حیات است.

دوّم پطرس 1: 20 و این را نخست بدانید که هیچ نبوّتِ کتاب از تفسیر خود نبی نیست.

♦ کتاب‌مقدّس نقش "تفسیر" خودش، و "فرهنگ لغت" خودش را ایفا می‌کند. معانی کلمات و عبارات توسط حکمت انسان، یا مطالعۀ آثار غیرمذهبی یونانی، تعریف نمی‌شود، بلکه توسط خدا تعریف می‌شود – ما باید بررسی کنیم و ببینیم خدا چطور در دیگر قسمت‌های کتاب‌مقدّس از آن کلمات استفاده می‌کند.

♦ چون کلّ کتاب‌مقدّس توسط یک مؤلف، یعنی خدا، نوشته شده است، می‌توانیم بدون نگرانی کلمات و عبارات یک قسمت از کتاب‌مقدّس را با هر قسمت دیگری از کتاب‌مقدّس مقایسه کنیم. خدا به ما می‌فرماید آیات کتاب‌مقدّس را با آیات کتاب‌مقدّس (روحانی‌ها را با روحانی‌ها) مقایسه کنیم. او به ما نمی‌گوید چیزهای تاریخی را با چیزهای تاریخی، یا چیزهای دستوری را با چیزهای دستوری، مقایسه کنیم، آنطور که بسیاری از خداشناسان امروزه تعلیم می‌دهند.

حتی یک کودک هم می‌تواند کتاب‌مقدّس را آنقدر که برای نجات کافی است درک کند، اگر خدا درک را ارائه کند:

دوّم تیموتاؤس 3: 15 و اینکه از طفولیت کتب مقدّسه را دانسته‌ای که می‌تواند تو را حکمت آموزد برای نجات بوسیلۀ ایمانی که بر مسیح عیسی است.

امّا یک واقعیت مهم دیگر (و تا حدی غافلگیرکننده) این است که کتاب‌مقدّس طوری نوشته شده است که درک آن برای افراد بی‌ایمان دشوار باشد – این هم‌راستا با روشی است که خود عیسی وقتی بر روی زمین راه می‌رفت و تعلیم می‌داد، از آن برای تعلیم دادن استفاده می‌کرد:

امثال سلیمان نبی 25: 2 مخفی داشتن امر جلال خدا است، و تفحّص نمودن امر جلال پادشاهان است.

مزمور 78: 2-3 دهان خود را به مَثَل باز خواهم کرد. به چیزهایی که از بنای عالم مخفی بود، تنطق خواهم نمود، که آنها را شنیده و دانسته‌ایم و پدران ما برای ما بیان کرده‌اند.

(این "مثلْ" تمام تاریخ قوم اسرائیل است، که تصویر یا نماد انجیل است.)

دوّم پطرس 3: 16 و همچنین در سایر رساله‌های خود این چیزها را بیان می‌نماید که در آنها بعضی چیزهاست که فهمیدن آنها مشکل است و مردمان بی‌علم و ناپایدار آنها را مثل سایر کتب تحریف می‌کنند تا به هلاکت خود برسند.

مثالهای بیشتر – تقریباً تمام صحبت‌های عیسی با افراد عادی با مثل‌ها بود:

مرقُس 4: 33-34 و به مثلهای بسیار مانند اینها بقدری که استطاعت شنیدن داشتند، [عیسی] کلام را بدیشان بیان می‌فرمود، و بدون مثل بدیشان سخنی نگفت. لیکن در خلوت، تمام معانی را برای شاگردان خود شرح می‌نمود.

لوقا 8: 10 [عیسی] گفت: "شما را دانستن اسرار ملکوت خدا عطا شده است و لیکن دیگران را به واسطۀ مثلها، تا نگریسته نبینند و شنیده درک نکنند.

♦ آیات زیادی در کتاب‌مقدّس هستند که معنای روحانی عمیق‌تری دارند، و به صورت مثل و حکایت نوشته شده‌اند.

کتاب‌مقدّس خود شهادت می‌دهد که از ابتدا تا انتها پُر از پیام عیسی، انجیل نجات، است، و شهادت می‌دهد که بسیاری از داستان‌های عهد عتیق در حقیقت مثل‌های تاریخی هستند که از نظر نمادین به مسیح اشاره دارند:

کتاب اعمال رسولان 3: 18 و لیکن خدا آن اخباری را که به زبان جمیع انبیای خود، پیش گفته بود که مسیح باید زحمت بیند، همینطور به انجام رسانید.

کتاب اعمال رسولان 3: 24 و جمیع انبیاء نیز از سموئیل و آنانی که بعد از او تکلّم کردند، از این ایام اِخبار نمودند.

یوحنّا 5: 39 کتب را تفتیش کنید، زیرا شما گمان می‌برید که در آنها حیات جاودانی دارید؛ و آنها است که به من شهادت می‌دهد.

عبرانیان 10: 7 آنگاه گفتم، اینک می‌آیم (در طومار کتاب در حقّ من مکتوب است) تا ارادۀ تو را ای خدا بجا آورم."

لوقا 24: 25-27 او به ایشان گفت: "ای بی‌فهمان و سست‌دلان از ایمان آوردن به آنچه انبیاء گفته‌اند. آیا نمی‌بایست که مسیح این زحمات را بیند تا به جلال خود برسد؟" پس از موسی و سایر انبیاء شروع کرده، اخبار خود را در تمام کتب برای ایشان شرح فرمود.

♦ در حالی که کتاب‌مقدّس را مطالعه می‌کنیم، باید در هر قسمتی که به مطالعۀ آن می‌پردازیم به دنبال انجیل مسیح بگردیم. در حالی که شروع می‌کنیم به دیدن مسیح، می‌توانیم بدانیم که در حال دست یافتن به معنای حقیقی آیه هستیم.

تمام کتاب‌مقدّس شامل معنای روحانی عمیق‌تری است که به صورت مثل و حکایت در آیاتی مخفی شده است که به نظر می‌رسد جملات تاریخی یا اخلاقی ساده باشند. هر جملۀ تاریخی و اخلاقی کتاب‌مقدّس همچنان کاملاً درست است، امّا ما می‌توانیم با بررسی پیام نمادین و روحانی این آیات حتی بیشتر بیاموزیم. عیسی می‌بایست پیروان خود، و همچنین فریسیان، را ملامت می‌کرد؛ افرادی که سعی داشتند کلام او را به صورت تحت‌اللفظی درک کنند، در حالی که منظور او نمادین بود (با معنای روحانی عمیق‌تر). تنها چند مثال:

متی 16: 6-8 عیسی ایشان را گفت: "آگاه باشید که از خمیرمایۀ فریسیان و صدّوقیان احتیاط کنید!" پس ایشان در خود تفکر نموده، گفتند: "از آن است که نان برنداشته‌ایم." عیسی این را درک نموده، بدیشان گفت: "ای سست ایمانان، چرا در خود تفکّر می‌کنید از آنجهت که نان نیاورده‌اید؟

یوحنّا 4: 11، 13 زن بدو گفت: "ای آقا دلو نداری و چاه عمیق است. پس از کجا آبِ زنده داری؟ عیسی در جواب او گفت: "هر که از این آب بنوشد باز تشنه گردد،

(آن زن آب مادی را با آب روحانی زنده اشتباه گرفت).

یوحنّا 3: 4 نیقودیموس بدو گفت: "چگونه ممکن است که انسانی که پیر شده باشد، مولود گردد؟ آیا می‌شود که بار دیگر داخل شکم مادر گشته، مولود شود؟"

( و در آیۀ 10، ملامت عیسی: عیسی در جواب وی گفت ):

یوحنّا 3: 10 "آیا تو معلّم اسرائیل هستی و این را نمی‌دانی؟

یوحنّا 11: 11-13 این را گفت و بعد از آن به ایشان فرمود: "دوست ما ایلعازَر در خواب است. امّا می‌روم تا او را بیدار کنم." شاگردان او گفتند: "ای آقا اگر خوابیده است، شفا خواهد یافت." امّا عیسی دربارۀ موت او سخن گفت و ایشان گمان بردند که از آرامی خواب می‌گوید.

یوحنّا 6: 51-53، 60-61، 66 من هستم آن نانِ زنده که از آسمان نازل شد. اگر کسی از این نان بخورد تا به ابد زنده خواهد ماند و نانی که من عطا می‌کنم جسم من است که آن را بجهت حیات جهان می‌بخشم. پس یهودیان با یکدیگر مخاصمه کرده، می‌گفتند: "چگونه این شخص می‌تواند جسد خود را به ما دهد تا بخوریم؟" عیسی بدیشان گفت: "آمین آمین به شما می‌گویم اگر جسد پسر انسان را نخورید و خون او را ننوشید، در خود حیات ندارید. … آنگاه بسیاری از شاگردان او چون این را شنیدند گفتند: "این کلام سخت است! کِه می‌تواند آن را بشنود؟" چون عیسی در خود دانست که شاگردانش در این امر همهمه می‌کنند، بدیشان گفت: "آیا این شما را لغزش می‌دهد؟ … در همان وقت بسیاری از شاگردان او برگشه، دیگر با او همراهی نکردند.

لوقا 24: 45-46 و در آن وقت ذهن ایشان را روشن کرد تا کتب را بفهمند. و به ایشان گفت: "بر همین منوال مکتوب است و بدینطور سزاوار بود که مسیح زحمت کشد و روز سوّم از مردگان برخیزد.

(عیسی در اینجا می‌فرماید در آیات عهد عتیق نوشته شد که مسیح بایستی کشته شود و در روز سوّم دوباره زنده شود. ولی، این مسئله صریحاً در هیچ جای عهد عتیق نوشته نشده است – این مسئله فقط به صورت کنایی در یونس 1: 17 ذکر می‌شود

"و امّا خداوند ماهی بزرگی پیدا کرد که یونس را فرو بُرد و یونس سه روز و سه شب در شکم ماهی ماند."

مسیح در متی 12: 40 به این آیۀ عهد عتیق اشاره می‌کند و نشان می‌دهد که این آیه به صورت کنایی رستاخیز او را توصیف می‌کند. بنابراین، مسیح به ما نشان می‌دهد که برای درک درست داستان یونس، باید ببینیم این داستان در مورد رستاخیز مسیح به ما چه می‌گوید.)

لوقا 17: 12، 14-17 و چون به قریه‌ای داخل می‌شد، ناگاه ده شخص ابرص به استقبال او آمدند و از دور ایستاده، او به ایشان نظر کرده، گفت: "بروید و خود را به کاهن بنمایید." ایشان چون می‌رفتند، طاهر گشتند. و یکی از ایشان چون دید که شفا یافته است، برگشته به صدای بلند خدا را تمجید می‌کرد. و پیش قدم او به روی درافتاده، وی را شکر کرد. و او از اهل سامره بود. عیسی ملتفت شده گفت: "آیا ده نفر طاهر نشدند؟ پس آن نُه کجا شدند؟

در این روایت یکی از واضح‌ترین تصاویر این امر را می‌بینیم که چطور باید جنبۀ روحانی آیات کتاب‌مقدّس را درک کنیم. در اینجا، مسیح به آن ده ابرص فرمان می‌دهد خودشان را به کاهن نشان بدهند، همانطور که شریعت عهد عتیق فرمان می‌داد. این اشاره‌ای به شریعت‌های آئینی مذکور در لاویان 14: 2 بود که می‌فرماید:

"این است قانون مبروص: در روز تطهیرش نزد کاهن آورده شود."

مسیح در پاسخ خود به آن مبروص به ما نشان می‌دهد که این فرمان در حقیقت باید به معنای روحانی درک می‌شد، و نشان می‌دهد که این فرمان به آمدن ما نزد رئیس کَهَنۀ عظیم (عبرانیان 4: 14)، در زمانی که نجات می‌یابیم، اشاره داشت. عیسی نُه مبروص دیگر را ملامت کرد که از فرمان مادی خدا پیروی می‌کردند، در حالی که نیت حقیقی و روحانی فرمان او را نادیده می‌گرفتند؛ یعنی اینکه خودشان را به مسیح رئیس کَهَنه نشان بدهند و شکر کنند.

کتاب‌مقدّس کتابی روحانی است و نباید فقط به عنوان یک کتاب تعالیم اخلاقی، یا تاریخ، یا شعر، یا حکمت، خوانده شود. تمرکز بر روی بزرگترین نیاز بشر – نجات - است.

یوحنّا 6: 63 روح است که زنده می‌کند و امّا از جسد فایده‌ای نیست. کلامی که من به شما می‌گویم، روح و حیات است.

رومیان 7: 14 زیرا می‌دانیم که شریعت روحانی است، لکن من جسمانی و زیر گناه فروخته شده هستم.

در نتیجه، می‌توانیم تعالیم اصلی خدا در مورد نحوۀ مطالعه و درک کتاب‌مقدّس را به این صورت خلاصه کنیم:

1. همیشه پیش از مطالعۀ کتاب‌مقدّس دعا کنید، چون تنها خدای روح‌القدس است که می‌تواند چشمان ما را باز کرده و درکی از کلام بی‌نهایت خود به ما عطا کند.

2. بدانید که هر جمله در کتاب‌مقدّس نوشتۀ خدا است و کاملاً درست است؛ بنابراین، این جمله با هر جملۀ دیگری همخوانی خواهد داشت. اگر تناقضی واضح وجود دارد، ما هنوز یکی از جملات را درست درک نکرده‌ایم.

3. ما باید آیات کتاب‌مقدّس را با آیات کتاب‌مقدّس مقایسه کنیم. کتاب‌مقدّس فرهنگ لغت خودش می‌باشد و اصطلاحات خودش را تعریف می‌کند. این یعنی در حالی که کتاب‌مقدّس را می‌خوانیم، وقتی آیه یا ایده‌ای را می‌بینیم که ظاهراً در ارتباط با آیات دیگری است که خوانده‌ایم، باید یادداشت برداریم. بررسی این آیات در کنار هم می‌تواند به ما کمک کند آنها را بهتر درک کنیم، چون ممکن است در هر یک از آن آیات سرنخ‌های متفاوتی در ارتباط با معنای کلّی آمده باشد. دلالت دیگر این است که ما برای یافتن معنای کلمات کتاب‌مقدّس به سراغ فرهنگ لغت یونانی یا عبری نمی‌رویم؛ ما باید بجای آن کار ببینیم خدا در دیگر قسمت‌های کتاب‌مقدّس چطور از آن کلمۀ یونانی یا عبری استفاده می‌کند. ابزارهای عالی‌ای برای کمک به انجام این کار وجود دارند – مانند واژه‌نمای جامع کتاب‌مقدّس، نسخۀ استرانگ، یا واژه‌نمای تحلیلی کتاب‌مقدّس، نسخۀ یانگ، و نرم‌افزار جستجوی کتاب‌مقدّس شخصی کامپیوتری، که می‌توان آن را بر روی free EBF1 CD از وب سایت ما به آدرس زیر تهیه کرد: www.ebiblefellowship.com/free_cd. از منوی Help این نرم‌افزار، می‌توانید بسیاری زبان‌های رایگان دیگر کتاب‌مقدّس را دانلود کنید. این ابزارها می‌توانند به ما کمک کنند تمام آیاتی را بیابیم که در آنها یک کلمۀ یونانی یا عبری بخصوص بکار می‌رود، بدون آنکه نیاز باشد زبان‌های اصلی را بیاموزیم.

4. تمام کتاب‌مقدّس، عهد عتیق و عهد جدید، از طریق انجیل نجات خدا محکم می‌شود، که به نیاز فرد گناهکار به نجات از داوری آینده، قربانی کفّاره‌ای مسیح بر بالای صلیب، این واقعیت که این نجات کاملاً عمل مقتدرانۀ خدا است، یا یک حقیقت روحانی مرتبط اشاره دارد. هر معنای نمادین یا کنایی باید نهایتاً به مسیح و انجیل او اشاره کند، و باید با هر چیز دیگری در کتاب‌مقدّس همخوانی داشته باشد.

5. نباید بیش از حد به مثل‌ها و حکایت‌ها فشار آورد … آنها که نمادها و سایه‌های حقیقتی هستند که ما را به سمت آن هدایت می‌کنند، گاهی اوقات در مورد تمام جنبه‌های حقیقت بنیادین اعمال نمی‌شوند. این یعنی آنها جنبه‌هایی از مطلبی را تعلیم می‌دهند که به آن اشاره دارند، امّا ممکن است ناتمام باشند یا اینکه به جنبۀ دیگری اشاره داشته باشند که نمی‌تواند صدق کند. در اینجا است که اصل مذکور در نکتۀ 2 باید اعمال شود - حصول اطمینان از اینکه نتایج حاصله با هر چیز دیگری که در مورد آن موضوع در کتاب‌مقدّس آمده است، همخوانی دارد.

مزمور 119: 97 شریعت تو را چقدر دوست می‌دارم؛ تمامی روز تفکر من است.

UTB.5.17.2009.Farsi

---